Biyoelektrik İmpedans Analizine Karşı Deri Kıvrım Kalınlığı Ölçümü: Yetişkinlerde Vücut Yağının Tahmini

Amaç: Şişmanlık önemli bir halk sağlığı sorunudur ve dünya üzerinde görülme sıklığı giderek artmaktadır. Epidemiyolojik araştırmalarda, biyoelektrik impedans analizi (BİA) ile vücut yağının belirlenmesi pratik bir uygulamadır. Deri kıvrım kalınlığı ölçümü de vücut bileşiminin değerlendirilmesinde kullanılabilecek basit ve kolay bir araçtır. Bu çalışmanın amacı, deri kıvrım kalınlığı (triseps, biseps, supskapular ve suprailiak) ve BİA ölçümü kullanılarak 20-49 yaş arası kadınlarda vücut yağının belirlenmesi ve iki yöntem arasındaki korelasyonun saptanmasıdır. Bireyler ve Yöntem: Vücut ağırlığına göre normal (BKİ: 18.5-24.9 kg/m2, n=170, %27.4), hafif şişman (BKİ: 25.0-29.9 kg/m2, n=179, %28.9) ve şişman (BKİ: ?30 kg/m2, n=270, %43.6) olan toplam 619 kadın araştırma kapsamına katılmıştır. Araştırmada, triseps, biseps, supskapular ve suprailiak deri kıvrım kalınlıkları ölçülmüştür. Dört deri kıvrım kalınlığı kullanılarak vücut yağ yüzdesi hesaplanmıştır. Tüm çözümlemeler SPSS 15.0 programı kullanılarak analiz edilmiştir. p<0.05 için farklılık istatistiksel açıdan anlamlı kabul edilmiştir. Bulgular: Deri kıvrım kalınlığı kullanıldığında şişman kadınlarda vücut yağ yüzdesinin %42.0±2.9, hafif şişman kadınlarda %36.5±3.2, normal vücut ağırlığındaki kadınlarda ise %30.1±3.7 olduğu saptanmıştır. BİA yöntemi kullanılarak şişman, hafif şişman ve normal vücut ağırlığındaki kadınların vücut yağ yüzdeleri ise sırasıyla %41.2±4.2, %33.5±3.6, %26.4±4.4 olarak belirlenmiştir. İki farklı yöntemle hesaplanan yağ yüzdelerinin sonuçlarının tutarlılığını incelemek içinSınıf içi Güvenirlik Katsayısı kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, deri kıvrım kalınlığı ölçümü ve BİA ölçümünden elde edilen yağ yüzdeleri arasında kuvvetli, pozitif doğrusal korelasyon saptanmıştır (r=0.929, p<0.001). Sonuç: Vücut yağının saptanmasında BİA ve deri kıvrım kalınlığı ölçümü kullanışlı yöntemlerdir ve birbiri yerine kullanılabilir.