Tam Buğday Ekmeği Tüketenlerde Kronik Hastalıkların Saptanması Ve Tüketicilerin Bilgi Düzeyleri: Kayseri Örneği.

Bu kesitsel araştırma; Kayseri’de tam buğday ekmeği tüketenlerde kronik hastalık varlığını saptamak ve tüketicilerin bilgi düzeylerini belirlemek amacı ile yürütülmüştür. Yaşları 33.0±1.0 yıl olan 1200 (719 kadın, 481 erkek) katılımcının, %43,4’ü tam buğday ekmeği tüketirken, %56,6’sı tüketmemiştir. Katılımcıların yaşları artıkça tam buğday ekmeği tüketiminin azaldığı saptanmıştır (p<0.05). İstatistiksel olarak önemli olmasa da, lisans ve lisansüstü eğitimi alanlarda tam buğday ekmeği tüketimi (%57.0) tüketmeyenlerden (%51.3) yüksektir. Aylık 891-1000 TL geliri olanlarda tam buğday ekmek tüketiminin (%13.8) tüketmeyenlerden (% 26.5) düşük olduğu bulunmuştur (p<0.05). Tam buğday ekmeği tüketenlerde tanı konulmuş hastalık oranının (% 34.9) tüketmeyenlerden (%41.5) daha düşük olduğu saptanmış (p<0.05) ve kronik hastalık varlığı ile tam buğday ekmeği tüketimi arasında ilişki olduğu belirlenmiştir (p<0.05). Her iki grupta da ekmekler arasındaki farklılığı bilenlerin oranı bilmeyenlerden yüksektir (p<0.05). Tam buğday ekmeği tüketenlerde Sağlık Bakanlığı’nın çalışmalarından haberdar olmayanların oranı (% 43.6) tüketmeyenlerden (% 59.4) düşüktür. Tam buğday ekmeği tüketenlerin %50.3’ü besin etiketi okurken, bu oran tüketmeyenlerde %26.4’tür (p<0.05). Tam buğday ekmeği tüketen kadınlarda tanı konulan hastalık oranı (%40.8), ekmekler arasındaki farklılığı bilme (%54.0), tam buğday ekmeği tüketen erkeklerden daha yüksektir (sırasıyla, %37.3, %43.5)(p<0.05). Bu çalışma sonucunda tam buğday ekmeği tüketmeyenlerde hastalık oranının tüketenlerden daha yüksek olduğu, eğitim düzeyi artıkça tam buğday ekmeği tüketiminin arttığı, bu nedenle kronik hastalıkların önlenmesinde tam buğday ekmek tüketiminin artırılması ile ilgili çalışmalara gereksinim duyulduğu düşünülmüştür.