Diş Hekimlerinin Çocuklardaki Oral Alışkanlıklar Hakkında Bilgi ve Tutumlarının Değerlendirilmesi

ÖZET Amaç: Bu çalışmada çocuklukta dentofasiyal büyümeyi etkileyen oral alışkanlıklar hakkında diş hekimlerinin bilgi ve tutumlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: 16 sorudan oluşan anket hekimlere e-posta yoluyla gönderildi. Ankete 228 diş hekimi katılmıştır. Ankete 228 diş hekimi katıldı. Anket soruları diş hekimlerinin demografik özellikleri, çocuklardaki oral alışkanlıklara yönelik bilgi ve tutumlarını değerlendiren sorulardan oluştu. Elde edilen sonuçlar yüzde olarak değerlendirildi. Bulgular: Katılımcıların %46’sı özel polikliniklerde çalışıyordu. Pediatrik hasta muayenesinde katılımcıların %97,4'ü ağrılı dişe odaklandıklarını, %45'i açık/çapraz kapanış varlığını incelediklerini belirtti. Katılımcıların %49.1’i çocuk hastayı rutin muayenesinde oral alışkanlık varlığını sorgulamadığını belirtti. Katılımcıların %31’i parmak emmeyi bırakma yaşını, %38’i emzik emmeyi bırakma yaşını doğru olarak bildi. Açık kapanış varlığında katılımcıların %56.6’sı, bruksizm varlığında %55.3’ü hastayı uzman hekime yönlendirdiklerini belirtti. Ağız solunumu tespit ettikleri hastalarında katılımcıların %60.1’i ortodontist/pedodontiste yönlendirdiklerini belirtti. Katılımcıların %85.1’i daha önce alışkanlık kırıcı aperey yapmadıklarını belirtti. Bu durumun nedeni olarak yeterli bilgiye sahip olmadıklarını belirtenlerin oranı %65.1 idi. Sonuç: Oral alışkanlıklar erken dönemde fark edilirse malokluzyon oluşumunun önüne geçilebilir. Diş hekimleri oral alışkanlık ile karşılaştıklarında hastaları tıp ya da diş hekimliğindeki uzmanlık alanlarına yönlendirmeyi tercih etmiştir. Oysa tedavide ilk basamak olan diş hekimlerinin oral alışkanlıklar ve tedavi yöntemleri ile ilgili bilgili olması ve alışkanlık kırıcı uygulamaları yapabilmesi erken dönemde müdahele için oldukça önemlidir. Anahtar Kelimeler: Oral alışkanlık; diş hekimi; parmak emme; emzik emme.

Aim:In this study, it was aimed to evaluate the knowledge and attitudes of dentists about the oral habits affecting dentofacial growth in childhood.
Materials and Methods:The questionnaire consisting of 16 questions was sent to the dentists via e-mail. 228 dentists participated in the survey. The survey questions consisted of questions evaluating the demographic characteristics of dentists, their knowledge and attitudes towards oral habits in children.Obtained results were evaluated as a percentage.
Results:46% of the participants were working in private clinics. In the examination of the pediatric patient, 97.4% of the participants stated that they focused on the tooth with pain, and 45% examined the presence of open/crossbite. 49.1% of the participants stated that they did not question the presence of oral habits in the routine examination of the pediatric patient. 31% of the participants had correct information about the age of quit finger sucking, and 38% of the participants had accurate information about the age of quit pacifier sucking. In the presence of open bite, 56.6% of the participants and 55.3% in the presence of bruxism stated that they referred the patient to a specialist. 60.1% of the participants stated that they referred them to an orthodontist/pedodontist in their patients with mouth breathing. 85.1% of the participants stated that they had not used habit breaker applience before.The rate of those who stated that they did not have sufficient information as the reason for this situation was 65.1%.
Conclusion:If oral habits are detected in the early period, malocclusion formation can be prevented.Dentists, when faced with oral habits, preferred to refer patients to their specialties in medicine or dentistry.However, it is very important for dentists, who are the first step in treatment, to be knowledgeable about oral habits and treatment methods and to be able to make habit-breaking practices for early intervention.
Keywords: Oral habit; dentist; finger sucking; pacifier sucking.