Ekrikaya, SemihaDemirbuğa, Sezer2025-02-242025-02-2420231302-74761300-303810.5505/eudfd.2023.15046https://doi.org/10.5505/eudfd.2023.15046https://search.trdizin.gov.tr/tr/yayin/detay/1264455https://hdl.handle.net/20.500.14440/337Dental çürükler günümüzdeki en yaygın kronik hastalıklardan biridir. Diş hekimliğinde nanoteknoloji ile biyofilm asitlerini kontrol ederek ve remineralizasyonu artırarak çürüğü önlemeyi amaçlayan çalışmalar yapılmaktadır. Nanoteknolojik yaklaşımlarla geliştirilen materyaller koruyucu diş hekimliği ve restoratif diş hekimliğinde başarılı bir şekilde kullanılabilmektedir. Güncel literatür çalışmalarında çeşitli monomerler ve metal nanopartiküllerinin antibakteriyel ve remineralizasyon kapasiteleri ile ilgili çeşitli araştırmalar yapılmıştır. Yapılan çalışmalarda çeşitli monomerler ve nanopartiküllerin remineralize edici ve antibakteriyel etkinliği kanıtlanmıştır. Bu monomerler ve nanopartiküller dental kompozitler, simanlar, örtücüler, kaideler ve adezivler içerisine dahil edilerek antibakteriyel etkinlik ve remineralizasyon sağlamak için umut vericidir. Bu nedenlerle nanoteknoloji, koruyucu ve restoratif diş hekimliğini önemli ölçüde geliştirme potansiyeline sahiptir. Ancak nanoteknoloji ürünlerinin muhtemel toksisitesi ve dezavantajları ile ilgili bilgi sınırlıdır. Dental materyaller üzerinde nanopartiküllerin uzun süreli antimikrobiyal, toksik, fiziksel ve klinik etkileri daha ileri çalışmalarda araştırılması gerekir.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessNanobilim ve NanoteknolojiDiş HekimliğiArticle85177126445544