ANADOLU TÜRK KÜLTÜRÜNDE GELENEKSEL AÇIK VE YEŞİL ALANLAR

Basit Öğe Kaydı
dc.contributor.authorErdoğan, Elmas
dc.contributor.authorÇetinkaya Sönmez, D. Merve
dc.date.accessioned2025-02-24T16:28:52Z
dc.date.available2025-02-24T16:28:52Z
dc.date.issued2023
dc.departmentFakülteler, Güzel Sanatlar ve Tasarım Fakültesi, İç Mimarlık ve Çevre Tasarımı
dc.description.abstractKadim Anadolu Türk kültüründe doğa her zaman yerleşim dokularının biçimlenmesinde temel belirleyici olurken yapı bünyelerinde yer alan açık ve yeşil alan varlığı da daima tasarım bileşeni olarak değerlendirilmiştir. Doğa ve onun mekânsal yansıması olan açık yeşil alan tasarımları Anadolu yapı ve kent kültüründe önemini korumuş alternatif kullanımlar sunacak biçimde ve farklı ölçeklerde açık mekân kurgulamaları gerçekleştirilmiştir. Anadolu yerleşmeler tarihi irdelendiğinde tüm uygarlıklarda görülen açık mekân biçimlenmeleri belli bir süreklilik izleyerek özgün Anadolu sentezi doğrultusunda farklı ölçek, kimlik ve nitelikte biçimlenmeler ile Anadolu-Türk açık mekân kültürünü oluşturmuştur. Bu kapsamda gerek toplumsal gerek bireysel kullanımlara yönelik geleneksel açık mekanlar ve yeşil alanlar kent bütününde/kent dokusunda biçim bulmuştur. Avlular, bahçeler, meydanlar, korular, av korulukları, çayırlar, mesireler, bostanlar, çamlıklar, dutluklar, meyvelikler bu kültürün ürünü ve belli işlevler içinde yaşamak için tasarlanan alanlar olarak Anadolu Türk kenti açık yeşil alan varlığını oluşturmuştur. Bu araştırmada Anadolu Türk kültüründe insan-doğa ilişkisinin belli kullanımlar doğrultusunda yorumlanması sonucunda gelişen geleneksel yeşil alanlar kavramsal olarak tanımlanmış, mekânsal, yapısal ve bitkisel anlamda gerek literatür verileri gerekse bugüne ulaşan örnek alanlar kapsamında irdelenmiştir. Türk kültüründe görülen geleneksel açık mekân biçimlenmeleri mekânsal, işlevsel, ekolojik, sosyal, kültürel ve görsel nitelikleri ile ortaya konmuş; oluşumu ve tasarımındaki düşünsel arka plan irdelenmiştir. Yanı sıra Anadolu uygarlıklarının sentezi olan özgün açık yeşil alan tasarımı ve çözümlerinin güncel tasarımlarda değerlendirilme olanakları tartışılmıştır.
dc.identifier.doi10.14520/adyusbd.1355995
dc.identifier.endpage217
dc.identifier.issn1308-9196
dc.identifier.issn1308-7363
dc.identifier.issue45
dc.identifier.startpage183
dc.identifier.trdizinid1223870
dc.identifier.urihttps://doi.org/10.14520/adyusbd.1355995
dc.identifier.urihttps://search.trdizin.gov.tr/tr/yayin/detay/1223870
dc.identifier.urihttps://hdl.handle.net/20.500.14440/463
dc.indekslendigikaynakTR-Dizin
dc.language.isotr
dc.relation.ispartofAdıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitü Dergisi
dc.relation.publicationcategoryMakale - Ulusal Hakemli Dergi - Kurum Öğretim Elemanı
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/openAccess
dc.snmzKA_TR-Dizin_20250201
dc.subjectMimarlık
dc.subjectArkeoloji
dc.subjectCoğrafya
dc.titleANADOLU TÜRK KÜLTÜRÜNDE GELENEKSEL AÇIK VE YEŞİL ALANLAR
dc.typeArticle

Dosyalar

Koleksiyon

TR-Dizin İndeksli Yayınlar Koleksiyonu
Güzel Sanatlar ve Tasarım Fakültesi Koleksiyonu